روايه جديده بقلم رحمه محمد

نا معملتوش امي بيضه وجميله وكل اللى بيشوفها بيتوهم بجمالها وجمال شعرها ولون عنيها 
فضلت انا البنت الوحيده معنديش اخوات لمدة سنه واناا بسمع الكلام يوجع تنمر طول الوقت محدش راحمني حتى اهلى وصحابي ثقتي بنفسي ضاعت خالص بقيت حاسه انى اوحش واحده ف الدنيا ومفيش حد متقبل شكلى ومحدش شافنى غير وتنمر عليا وبقيت محپوسه ف البيت مش عايزه اخرج ولا العب مع الاطفال اللي ف شارع ولا اشوف حد يقعد يقول علياا امك حلوه وانتي وحشه ليه طالعه لمين هو يعنى انا كنت اعرف اتخلق حلوة ومتخلقتش دا ربنا اللى خلقنى كدا ليه بتعضيبو على خلقة ربنا وف يوم من الايام ماما كانت تعبانه وراحت كشفت واكتشفنا انها حامل فرحت جدا انى هيكون ليا اخ او اخت يلعب معايا

مرت الايام وشرفت اختي التانيه نور دي كانت الفرحه الحقيقة لامي وابوياا ملامحها جميله زي ماما بالظبط يعتبر اول فرحتهم واناا مش محسوبه معاهم ولا معتبرين انهم مخلفيننى اصلا كل الأهتمام رايح لي اختي بس واناا مش لياا لازمه خالص ولا بيعبرونى
من يوم ما اتعلمت الصلاه واناا بصلي اكلم ربنا ليه يارب خلقتني وحشه ليه مش خلقتني حلوه زي ماما ليه اناا وچشه واختي حلوه كل الناس پتكرهني ونمرو عليا وبيحبوا اختي اكترر مكنتش فاهمه ان دا اعتراض على قضاء ربناا يارب سامحني انا كنت طفله مكنتش اعرف مكنتش بلاقي حد احكيله واشتكي ملاقيتش غير ربناا كنت ڈم .. بحس انو سامعنى وحاسس بيا 
مرت الايام ورحت الجامعه اتصاحبت علي صاحبه صالحه كنت متعاونه علي طاعه ربناا وهي كمان ومع الوقت اتعودت علي شكلي وبدأت اتقبله علشان اعرف اعيش حياتى بس عارفه اني وحشه ف يوم صحبتي قالتلي انتي قمر اووي وملامحك جميله جدا بس لو 
اهتميتي بشكلك اكتتر هتبقى قمرين مصدقتش نفسي ودارت ف دماغى افكار كتير ياترى
هى بتجبر بخاطرى علشان شايفه كل